Να αλλάξω τα 'μαύρα' σφραγίσματα μου με 'λευκά'?

 

Με τον όρο "μαύρα" σφραγίσματα εννοούμε τις εμφράξεις αμαλγάματος με το χαρακτηριστικό μεταλλικό χρώμα τους , ενώ με τον όρο "λευκά" εννοούμε τις εμφράξεις που γίνονται κυρίως με σύνθετη ρητίνη και το χρώμα τους είναι όμοιο με το χρώμα των δοντιών.

Η αισθητική κυριαρχεί παντού στη ζωή μας. Από αυτό τον κανόνα δεν θα μπορούσε να απέχει η οδοντιατρική. Άλλωστε γνωρίζουμε ότι το στόμα αποσπά το 80% της προσοχής μας , στο πρόσωπο του απέναντι συνομιλητή μας. Νέες μέθοδοι , νέες τεχνικές και νέα υλικά επιτρέπουν οι αποκαταστάσεις των δοντιών (εκτός από το ζητούμενο της λειτουργικότητας και της βιολογικής αποδοχής) , να είναι άριστες αισθητικά. Ιδανικά να μην 'φαίνονται' καθόλου. 

Σχεδόν καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με το ερώτημα των ασθενών μας = 'Γιατρέ να αλλάξω τα παλιά μαύρα σφραγίσματα μου με νέα λευκά?'

Ας αναλύσουμε όλες τις παραμέτρους πριν απαντήσουμε : 

Το αμάλγαμα θεωρείται ένα από τα παλαιότερα υλικά στην οδοντιατρική. Έχει αναφερθεί η χρήση του (σε πρωτόγονη μορφή) από τον 7ο αιώνα μ.Χ. Ιστορικά , πρώτη τεκμηριωμένη έμφραξη αμαλγάματος έγινε από τον Γάλλο οδοντίατρο Auguste Taveau το 1826. Η ευρεία χρήση του άρχισε όταν οι αδελφοί Crawcours το 1833 το μετέφεραν στην Αμερική.

Η μεγάλη διάδοση του αμαλγάματος οφείλονταν στο ότι ήταν φθηνό υλικό , στην ευκολία χρήσης του , στην αντοχή του στο χρόνο και στις μασητικές πιέσεις , και στις πολλές ενδείξεις εφαρμογής του. Όμως σχεδόν από την αρχή της χρήσης του άρχισαν να εγείρονται διάφοροι προβληματισμοί σχετικά με το υλικό αυτό και τα στοιχεία που το αποτελούν , (πχ με τον υδράργυρο).

Διάφορα μειονεκτήματα του αμαλγάματος , έχουν να κάνουν με το ότι είναι πολύ σκληρό υλικό , απαιτεί μεγαλύτερη αποκοπή οδοντικής ουσίας σε σχέση με την σύνθετη ρητίνη , δεν προσκολλάται στο δόντι με χημικό αλλά με μηχανικό τρόπο με αποτέλεσμα να προκαλούνται κατάγματα και ρωγμές από κάτω του , μετά την πάροδο του χρόνου οξειδώνεται και διαστέλλεται.

Βέβαια το πιο βασικό μειονέκτημα του αμαλγάματος , είναι η έλλειψη αισθητικής που οφείλεται στο σκούρο μεταλλικό του χρώμα.

Όλα τα ανωτέρω έχουν τα τελευταία χρόνια προκαλέσει ένα αρνητικό κλίμα σχετικά με τη χρησιμοποίηση του και η αλήθεια είναι ότι η χρήση του σε νέες εμφράξεις έχει ελαττωθεί πλέον στο ελάχιστο.

 

Τι γίνεται όμως με τις υπάρχουσες εμφράξεις αμαλγάματος που βρίσκονται ήδη στο στόμα μας?

Πρέπει να αφαιρούνται και να αλλάζονται με εμφράξεις σύνθετης ρητίνης?

Η απάντηση από βιολογικής και μόνο πλευράς είναι όχι : Η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια του οδοντιατρικού αμαλγάματος στην αποκατάσταση των τερηδονισμένων δοντιών έχει καταδειχθεί μέσω της μακροχρόνιας χρήσης και υπηρεσίας του στην οδοντιατρική. Δεν έχει παρουσιαστεί καμία τεκμηριωμένη μελέτη που να συνδέει τοξική ή αρνητική επίπτωση στη γενική υγεία των ασθενών και του οδοντιατρικού προσωπικού , κάτι το οποίο έχει αποδεχτεί και η Επιστημονική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με βάση λοιπόν το προηγούμενο , η ερώτηση αλλάζει και γίνεται :

Πότε πρέπει να αλλάζουμε τις υπάρχουσες εμφράξεις αμαλγάματος με νέες εμφράξεις σύνθετης ρητίνης?

Η απάντηση είναι : Εξαρτάται. 

Αντικειμενικά η μοναδική παράμετρος που πρέπει να εξετάζεται προκειμένου να αποφασίσουμε στο να προβούμε σε μια αλλαγή είναι η κατάσταση της έμφραξης αμαλγάματος.

Δηλαδή εάν μια έμφραξη αμαλγάματος λειτουργεί στο στόμα απροβλημάτιστα , χωρίς συμπτώματα και ευαισθησίες του δοντιού , είναι ανατομικά ακέραια , δεν κατακρατεί τροφές στο μεσοδόντιο διάστημα , δεν υπάρχει κανένας βιολογικός λόγος αντικατάστασης της. 

Παραδείγματα άριστων εμφράξεων αμαλγάματος που κρίνουμε ότι δεν υπάρχει βιολογικός λόγος να αντικατασταθούν = 

  

 

 

 

Αντίθετα εάν μια έμφραξη είναι 'ταλαιπωρημένη' , έχει υποστεί κατάγματα  , εμφανίσει ρωγμές , έχει αποκολληθεί από τους οδοντικούς ιστούς , το δόντι εμφανίζει ευαισθησία πχ στα θερμικά ερεθίσματα , τη μάσηση ή την επίκρουση , κατακρατεί τροφές , τότε ήρθε η ώρα και πρέπει να προχωρήσουμε στην αντικατάσταση της.

Παραδείγματα προβληματικών εμφράξεων αμαλγάματος που κρίνουμε ότι πρέπει να αντικατασταθούν =

  

 

 

 

Άφησα τελευταίο τον υποκειμενικό παράγοντα που δεν είναι άλλος από την αισθητική.

Πραγματικά κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει την υποκειμενική άποψη περί αισθητικής που έχει ο καθένας από εμάς για τον εαυτό του.

Εάν οι εμφράξεις είναι σε μη ορατό σημείο ίσως δεν επιβαρύνουν την εικόνα του στόματος. Αντίθετα εάν είναι σε σημείο που είναι πολύ ορατό τότε είναι ένας επιπλέον λόγος αντικατάστασης τους.

Εάν κάποιον τον ενοχλεί η εικόνα των 'μαύρων' σφραγισμάτων στα δόντια του τότε μπορεί και πρέπει να προχωρήσει στην αντικατάσταση τους.

Σίγουρα τα νέα σφραγίσματα θα είναι πιο αισθητικά. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό : οι σύνθετες ρητίνες έχουν βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια τόσο πολύ , που πλέον οι μηχανικές τους ιδιότητες είναι ανώτερες του αμαλγάματατος , είναι βιολογικά αποδεκτά ενώ ταυτόχρονα είναι και πιο φιλικά ως προς το δόντι υλικά.

 

Συμπερασματικά : 

Συμβουλεύω τους ασθενείς μου όποτε τίθεται το θέμα αντικατάστασης των εμφράξεων αμαλγάματος :

Ναι , όταν υπάρχει λόγος όπως κάταγμα , αποκόλληση , φθορά , λειτουργικά προβλήματα , ή η αισθητική είναι το ζητούμενο.

Όχι αν η έμφραξη είναι σε καλή κατάσταση , ασυμπτωματική , λειτουργικά σωστή και δεν επιβαρύνει (υποκειμενικά) την αισθητική.     

 

 

Εάν έχετε οποιαδήποτε ερώτηση ή απορία ,

μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου.

Ευχαριστώ

Ε. Λ. Καστρίτης